Het steeds weer afdraaien van dat ene gesprek in je hoofd

Herken je dat? Dat je een gesprek hebt gehad met iemand, en dat je achteraf, nog dagenlang denkt ‘ik had dít of dàt moeten zeggen!’. En dat je dat maar moeilijk los kan laten?

Steeds maar weer komt dat gesprek weer voor je geestesoog langs. Steeds weer herhaal je wat er gezegd is. Je kan zelfs het gevoel dat je tijdens dat gesprek had of vlak erna, zo weer terug halen. Die boosheid of woede zelfs, misschien verdriet of angst; je voelt het weer door je hele lijf stromen en schreeuwen om aandacht.

En achteraf bedenk je regelmatig en uitgebreid wat je had willen of moeten zeggen.
En je voelt de boosheid, woede of misschien zelfs wel de verontwaardiging verder toenemen.

Had je maar eens lekker al je gal gespuugd en die ander flink de waarheid vertelt.
Dan had je je nu misschien wel trots op jezelf gevoeld omdat je je niet had laten weerhouden door ‘dat doe je toch niet…’ of ‘dat zeg je toch niet…’
Had je je maar eens niet druk gemaakt om de lieve vrede te bewaren.
Of was je maar zo slim geweest om er tijdens het gesprek erop te komen.

Dan…. Dan zou je het goed hebben gedaan.
Nu voelt het of je het niet goed hebt gedaan.
Je niet slim of assertief genoeg was

Denk je...

Je denkt ook dat je nog steeds boos bent op die ander.

Maar is dat wel zo?

Zou het kunnen dat je inmiddels boos bent geworden op jezelf omdat je, achteraf ziet, hoe je had willen reageren?
Maar zou het kunnen dat, als het de bedoeling was geweest dat je fel van leer zou trekken, je dat ook wel gedaan zou hebben?
En dat het niet voor niets is geweest, dat die zinnen die je nu achteraf bedenkt, toen niet in je op kwamen?
Zou het kunnen dat je nu de mogelijkheid krijgt om die film, die je steeds weer in je hoofd afspeelt, anders mag gaan bekijken?
Zou het kunnen dat je het gesprek in je hoofd, dat je met jezelf voert over dat ene gesprek, nu echt mag stoppen?
En er een andere uitkomst aan mag verbinden?
Zou het kunnen zijn dat je onbewust al gekozen hebt voor je geluksgevoel en niet voor gelijkhebberij? En dat dus het herhalen van het gesprek en hoe je eigenlijk had willen reageren, je in de weg staat om bewust te kiezen voor geluk ipv gelijk hebben?

Opkomen voor jezelf en je eigen waarheid zeggen is belangrijk. Je eigen grenzen aangeven net zo goed. Maar in niet alle gesprekken die je blijft herhalen in je hoofd, gaat het daarom. Soms gaat het ook om een keer niet reageren. En daarmee niet mee te gaan in het drama van de ander en te kiezen voor je eigen geluksgevoel. Niet reageren is ook een reactie.

20-01-2021