Over mezelf

Al van jongs af aan had ik het gevoel dat ik anders was: dat ik er niet goed tussen paste of zo. Door maar gewoon met de meute mee te gaan, ging het best redelijk. Later toen ik kinderen kreeg, kwamen die gevoelens weer terug. Ik zag dat zij ook veel aanvoelden bij anderen.

 

Ik begon met diverse opleidingen en trainingen, zowel op intuïtief gebied als over hoog sensitief en begaafd zijn. Ik verslond het ene boek na het andere. Want ik zag dat mijn kinderen ook anders waren. Ze hadden andere dingen nodig, bv meer rust of uitdaging. En daarin wilde ik ze ondersteunen.

 

Al snel kwam de informatie over nieuwetijdskinderen, hoog sensitiviteit en de ‘5 overexcitabilities’ op mijn pad. En van daaruit ging het als een sneltrein. Regelmatig werd ik door andere ouders gevraagd hoe om te gaan met die sensitiviteit van hun kinderen: had ik nog tips voor ze? En ja, die had ik wel. Alles liep op rolletjes.

Totdat mijn leven een andere wending kreeg. Ik werd alleenstaande ouder toen mijn kinderen 2, 4 en 6 jaar waren. Dat was bikkelen (naast nog heel veel andere emoties).
Dat wij datzelfde jaar bij een verkeerslicht van achteren werden aangereden, had ik ook niet voorzien. En toch lag ik daar ineens boven in bed, met de kinders (toen 3, 5 en 7), beneden zachtjes spelend om mama niet wakker te maken. Gelukkig waren mijn ouders er. Zij zorgden voor mij en mijn kinderen, zoveel als ze konden.

Dat in korte tijd die rollen omgedraaid zouden worden, beseften we toen nog niet. Toch was dat het geval.

 

Het werd jongleren xxl met een baan, alleenstaande ouder zijn, een praktijk hebben en mantelzorger zijn. Een heel scala aan emoties over ‘hoe houd ik dit vol’, eenzaamheid en mezelf wegcijferen, kwamen dagelijks boven drijven.

Tijd om bewust knopen door te hakken: wat doe ik nog wel en wat gewoon even niet meer. Tijd voor mezelf, alleen zijn, opladen, deed wonderen. Maar dat schuldgevoel.. het gevoel van altijd wel ergens tekort te schieten.. (waarvan ik nu kan inzien dat dat zo niet het geval was).

 

Mijn verhaal kunnen doen bij iemand anders, heb ik in die tijd enorm gemist. Iemand die je ziet, je gevoel niet bagatelliseert, je niet met de opmerking ‘daar heb je zelf voor gekozen, huur dan iemand in voor je ouders’ om de oren gooit. Iemand die begreep hoe het was en die je toch ook lichtpuntjes kon laten zien. Iemand die met me meedacht over hoe ik wel/nog meer tijd voor mezelf kon maken en me daar niet schuldig over zou hoeven voelen; ja, zo’n persoon had ik wel willen hebben.

 

Daarom ben ik me verder gaan specialiseren in dingen die je helpen om bij jezelf te blijven. Ook voor jezelf te kiezen, ondanks die drukke buitenwereld. Ondanks al die verwachtingen die er zijn, zowel die van jezelf en de buitenwereld, tijd voor jezelf reserveren en nemen. Zonder schuldgevoel.

 

In mijn praktijk zet ik mijn intuÏtie en vakinhoudelijke kennis enorm graag in voor de mantelzorgers en alleenstaande ouders. Degenen waarvan het leven bijna altijd in het teken staat van het zorgen voor de ander, staan hier centraal, krijgen erkenning en komen tot rust.

 

Groet,

Petra Hendriks

 

ps als je me nog een beetje beter wilt leren kennen, kun je je opgeven voor de Geestige Mailtjes of een kennismakingsgesprek.

 

Een impressie van gevolgde opleidingen: reiki 1 en 2; sensi therapie; kindercoach; post hbo bezielend coachen; post hbo loopbaancoach; trance mediumschap; shamballa; intuïtieve ontwikkeling; talentenspiegel; medium & trance healing therapeut; talenten motivatie analyse - individueel en team; rouw en verlies (basis en gevorderden); systemisch coachen - familie opstellingen; quantum touch 1; practitioner familie- en organisatie opstellingen.