‹ Terug

Vroeg ik me zo eens af. Toen ik daar over na begon te denken, kwamen er veel herinneringen boven. De dingen die ik deed (of juist niet) in de periode dat ik mantelzorger was. Ik was, naast alleenstaande ouder voor drie kinderen, mantelzorger voor mijn ouders. En dat was lang niet altijd even makkelijk. Het was jongleren, maar dan next level. En ik was/ben daarin vast niet de enige, maar voelde me wel erg eenzaam. Misschien herken je dat ook wel.

Mantelzorgers zijn er in vele vormen en maten. De één verzorgt (taken voor) ouders, de andere voor kinderen, andere familie of misschien wel de buren. En zolang er tijd voor jezelf, je eigen gezin en werk overblijft, loopt het meestal prima.

In het begin wil het wel
Totdat de agenda te vol komt te staan.
Totdat het overzicht weg dreigt te vallen.
Totdat de zorgen groter worden.
Totdat de nachten aanbreken waarin je ligt te piekeren.
Totdat het overdag één en al ge-ren wordt.
Totdat je snakt naar een moment voor jezelf,
maar dat niet hardop durft uit te spreken.

Want dan steekt dat ellendige schuldgevoel de kop op, naast je grote verantwoordelijkheidsgevoel en je wil (behoefte) om te helpen.

De stemmetjes in je hoofd
En misschien herken je deze ook wel:
- ‘Ze hebben jarenlang voor mij gezorgd, dus nu is het mijn tijd om voor hen te zorgen.’
- ‘Mijn partner zou dit ook voor mij doen.’
- ‘Het is toch mijn taak als ouder.’

Wellicht heb je ook nog te maken met meningen en oordelen van de mensen om je heen. Die zijn namelijk niet altijd mals. Onbegrip, het niet kunnen inleven in hoe zwaar het kan zijn, zorgen er bij menig mantelzorger voor, dat ze op hun tenen lopen. Want dat betekent namelijk vaak dat je je verhaal niet kwijt kan, terwijl dat juist zo enorm kan opluchten. Regelmatig je hart luchten, tijd voor jezelf nemen, ontspannen, is cruciaal als je mantelzorger bent. En tegelijkertijd voelt het onmogelijk om dat te realiseren. En zo is de cirkel weer rond.

Degene die je verzorgt, heeft het ook zwaar
Het is niet alleen voor de mantelzorger zwaar. Vergeet ook niet het gevoel van degene die de mantelzorg ontvangt. Die lieverds hebben ook te maken met het accepteren dat iets niet meer wil en schuldgevoel om zoveel beslag op de tijd van de ander te leggen. Ook die situatie heb ik meegemaakt en ik vond het vreselijk. Samen met mijn kinderen (toen 3, 5 en 7) werden we in de auto van achteren aangereden. En dat gevoel, om als alleenstaande ouder met zulke jonge kinderen boven in bed te moeten liggen, niet wetende of je weer (wat) herstelt, gun ik niemand. Gelukkig stonden toen mijn ouders voor mij en de kinderen klaar. Niet wetende dat dat tij binnenkort zou keren.

We hadden het ons allemaal zo anders voorgesteld… maar het leven had wat anders voor ons in petto.
Wanneer je full time mantelzorger bent, staat je leven vaak volledig in het teken van het zorgen voor de ander. Dat is wat anders, dan de zorgen van de ander overnemen op je eigen schouders. Maar dat voorkomen is nog niet zo makkelijk.
Als je part time mantelzorger bent, heb je er vaak nog een baan bij. Wordt het niet persé makkelijker van.

Gun jezelf maar eens een rustmoment wanneer je agenda bomvol is, je al nachten slecht slaapt en je alweer zorgen maakt over de komende afspraak in het ziekenhuis. En toch is het belangrijk.

Wanneer ben jij aan de beurt?
Wanneer kun je die aandacht, ook een keer aan jezelf geven?
Het begint met iets te plannen voor jezelf. Misschien staat je agenda de komende maand vol. Kijk dan naar de maand erna: waar zit een gaatje? Waar kun je iets voor jezelf gaan doen? En ja, op de bank zitten met een kop thee, valt daar ook onder. Maar reserveer dan wel dat uur voor jezelf in je agenda.

Je kan ook denken aan een wandeling, een meditatie, iemand opzoeken bij wie je echt je verhaal kan doen of een schrift kopen en daarin jouw verhaal schrijven.

Als je mantelzorger wilt blijven, is het cruciaal om tijd voor jezelf te vinden om je weer op te laden. Anders ben jij straks degene die in bed ligt en niets meer kan. Wie zorgt er dan voor degene die jij verzorgde?

Misschien denk je wel: ‘makkelijk praten, maar in mijn situatie… ‘. Ongetwijfeld is jouw situatie anders dan dat die van mij was. Daarom heb ik ook zoveel respect voor hetgeen je doet en laat voor jezelf. Ik hoop en wens dat je jezelf ook zoveel respecteert. Mijn bezorgdheid om jou, is oprecht.

De vacaturetekst

Nog even terugkomend op hoe een vacaturetekst er voor een mantelzorger uit zou zien. Ik ben heel benieuwd wat jij allemaal zou opschrijven. Wil je het eens voor jezelf doen?

 

ps voor degene die het zich afvraagt: dit is de hele afbeelding. 

 

 

Petra Hendriks ~ jouw spirit