Ze vroeg zich af waarom ze het zo lastig vond om besluiten te nemen*. Het hield haar tegen bij nieuwe stappen zetten. Ze wist dat ze een knoop moest doorhakken, maar bleef dat uitstellen. Waarom? Zou een familie opstelling daarbij kunnen helpen?
En ja, dat deed het.
Tijdens de opstelling kwam naar voren dat ze in het verleden een keus had gemaakt. Een keus waarvan de impact op de naaste mensen om haar heen, groot was. En die werd niet door iedereen in dank afgenomen. Sterker nog, mensen werden boos op haar. Maar zij wist, dat ze zo niet verder kon. Zij zag, na ontelbare pogingen om het beter, anders te doen en te maken, geen mogelijkheden meer. Trekken aan een dood paard, had geen zin. Eindelijk had ze dat zelf ook ingezien en met veel moeite en tranen de knoop doorgehakt.
Helaas zagen dus een aantal mensen om haar heen dat niet. En een stortvloed aan negatieve reacties, werd tegen haar, en (onderschat de impact niet als je hooggevoelig bent), achter haar rug om geuit. Hierdoor ontwikkelde ze nog meer moeite met het maken van nieuwe besluiten. Nog langer wikken en wegen, zelfs over kleine dingen.
Door de opstelling werd duidelijk waardoor die twijfel over het maken van een keus, was ontstaan. Daardoor ontstond er begrip en respect tegenover haar zelf. Ze had het wel goed gedaan. En dat anderen het niet eens waren met haar keus, dat mag. Maar dat wil niet zeggen dat haar keus daardoor niet goed was. Mogelijk raakte haar besluit, pijnpunten aan in de andere mensen. Daardoor kon ze het nu beter in perspectief plaatsen én het loslaten.
Ze heeft inmiddels een ander kapsel 😊
Petra Hendriks ~ jouw spirit
*met toestemming van de vragenstelster mag ik op hoofdlijnen over deze opstelling schrijven